ل سفيد ، کياسر در البرزمرکزى ، در برخى از مناطق طرزه ،شاه کوه ، تخت و قشلاق  در البرز شرقى يافت مى شود.

2-       در البرز باخترى اين مارکها تنها در لايه هاى ژوراسيک زيرين منطقه رامسر ديده شده است .در حوضه  کرمان در لايه هاى بالايى افق D در مناطق خمرود ، سراپرده ، پابدانا، باب نيز وى شرقى اين مارک ديده مى شود.ذغال مارک گازى داراى رنگ سياه ، جلاى شيشه اى مات و رنگ پودر آن متمايل به قهو هاى تا سياه  است .مقدار مواد فرار آن از 37 تا 5/43 درصد متغيير است  و بندرت به 7/45 درصد مى رسد. مقدار کربن آن 2/08 تا 7/84 ، هيدروژن از 4/4 تا 3/6 درصد و (O+N) به 4تا 9 درصد مى رسد .انرژى گرمايى آن از 8033 تا 8485 کيلوکالرى برکيلوگرم متغيراست.قابليت پخت آن متغير بوده ضريب پلاستومترى (Y) آن از 6تا25 ميلى متر نوسان دارد .از نظر تکنولوژى به چهار گروه گ 6،گ 10 ،گ14 ،گ 19 تقسيم شده اند.

3-      زغالسنگ مارک گازى چرب ( گ ژ ):اين گونه ذغالسنگ به مقدار زياد درايران يافت مى شود .ذغال گازى چرب ر البرز شرقى در لايه هاى ذغالخيز  پشکلات ، طرزه کياسر ،‌قشلاق و شاه کوه ، در لايه هاى بالايى  قسمت خاورى منطقه سنگرود و کناره منطقه ذغالى رامسر ، در لايه هاى ذغالسنگى افق D در معادن پابدانا ، خمرود ، سراپرده ، اسدآباد  باب نيزوى شرقى ، در لايه هاى D,E منطقه همکار  و هشونى و در پايانه خاورى حوضه ذغالسنگى طبس ديده ميشود. اين ذغال داراى جلاى شيشه اى و رنگ  پودر قهوه اى تيره است .مقدار مواد فرار آن 31 تا 37 درصد ، مقدار کربن 83 تا 84 درصد مقدار هيدروژن 9/4 تا 5/5 درصد و مقدار (O+N) معادل 7/7 تا9/9 درصد متغيراست .ارزش گرمايى آن 8200 تا 8700 کيلوکالرى بر کيلوگرم و قابليت  پخت آن بين 6-12 ميلى متر تا 17-25 ميلى متر در نوسان است .چهار گروه تکنولوژى آن عبارتند از ( گ ژ 6 ) ( گ ژ 10 ) ( گ ژ 14 ) و ( گ ژ 19 ) .

4-      زغالسنگ مارک چرب (ژ):اين نوع ذغالسنگ بندرت  در معادن ايران يافت مى شود . اين نوع ذغالسنگ بندرت در داربيد خون شمالى و پابداناى جنوبى و در معادن همکار و با دامويه ، در لايه هاى بخش الاشت  در البرز مرکزى و لايه هاى  بالايى گاجره و شمشک و در حوضه ذغالى طرزه در البرز شرقى ديده شده است . اين دغالسنگ داراى مواد فرار  8/24 تا 9/32 درصد و قابليت پخت 28 تا 45 ميلى متر است .

5-      زغالسنگ مارک کک ده چرب ( ک ژ ): اين زغالسنگ در ايرا ن مرکزى و در نواحى ذغالخيز البرز يافت مى شود. از نظر ظاهرى  داراى جلاى شيشه اى خيلى درخشان ، رنگ پودر سياه کمى متمايل  به قهو هاى است . مواد فرار آنها 25-31 درصد، کربن 86-90 درصد ، هيدروژن  4-5 درصد و (O+N) معادل  5-10 درصد ، ارزش گرمايى 8300 تا 8800 و قابليت پخت  6-25 ميليمتر است .چهار گروه تکنولوژى ( ک ژ 6)،( ک ژ 10 )،( ک ژ 14)،و ( ک ژ 19) در شناسائى شده اند.

6-                 ذغالسنگ مارک کک ده (K): اين ذغالسنگ در معادن ايران وجود دارد و ذخيره در خور توجهى دارد.اين زغالسنگ از نظر ظاهرى داراى جلاى بسيار درخشنده شيشه اى است .پودر آن روى صفحه چينى سياه رنگ است .مواد فرار آن بين 17 تا 25 درصد ، کربن 88 تا 91 درصد ، هيدروژن تقريبا" 4 درصد ،(O+N) معادل 5تا 8 درصد ، ارزش گرمايى  8900- 8500 ضريب پلاستومترى 6-25 ميليمتر است .4 گروه تکنولوژى  که از نظر ترکيب پتروگرافيباهم تفاوت دارند شناسائى شده اند . K 19 داراى بيشترين ويترينيت و کمترين مقدار مواد غير قابل ذوب است .ذغالهاى گروه  K19,K14 , K10 بعنوان اجزاء اصلى تشکيل دهنده با ر باتريهاى کک سازى به شمار مى روند.

7-      زغالسنگ مارک غير قابل  پخت (HC):اين مارک ذغالسنگ بندرت درمعادن ايران يافت مى شود و مقدار ذخيره آن برآورده نشده است . قابليت پخت آن صفر و يابسيار پائين است (Y=6 ميليمتر )، پتروگرافى اين ذغال عامل اصلى براى تعيين مارک HC آن بوده است . اين ذغالسنگ  مات با ترکيب فوزينيت بوده و مقدار ويترينيت آن کم است ( کمتراز 45 درصد ) .داراى مقدار قابل توجهى  مواد غير قابل ذوب مى باشد ( 40 تا 50 درصد و بيشتر ). در برخى معادن البرز و کرمان وجود دارد . گروههاى تکنولوژى آن 1 HC و  2HC هستند . در زون اکسيداسيون  ، تمام مارکها ى کک ده از گازى تا کک شو ى چرب به مارک  1HC و ذغالسنگ K و OC به مارک 2HC تبديل مى شوند . از نظر ظاهر اين نوع ذغالسنگ با جلاى  مات به حالت متخلخل و دوده اى  ديده مى شود و پودر آن سياه رنگ است . اين مارک هيچ ارزش عملى در صنعت ذوب آهن ايران ندارد.

 

8-       ذغالسنگ مارک لاغر قابل پخت (OC): ذخيره اين نوع ذغالسنگ در معادن ايران محدود بوده و در منطقه آلاشت و ساير معادن البرز مرکزى و البرز غربى ، البرز شرقى و حوضه طبس ديده مى شود . از نظر ظاهر اين ذغالسنگ ، استوار و با جلاى درخشان و رنگ پودر سياه است .مواد فرار آن از 13 تا17 درصد ، مقدار کربن 92-89 درصد ، هيدروژن 4 درصد (O+N) معادل 4تا 7 درصد ، ارزش گرمايى 8500 تا 8750 و ضريب پلاستومترى  6تا 11 ميليمتر  است . سه گروه تکنولوژى OC 10, OC6, OC8 بعنوان مواد لاغر اضافه شونده به بار باترى محسوب مى شوند.

9-      زغالسنگ مارک لاغر(T):اين زغالسنگدرمعادن ايران ديده مى شود .در تمام طول کناره جنوب غربى حوضه کرمان ،در بادامو و در طبس ديده مى شود .در بعضى از معادن البرز غربى و شرقى نيز ديده شده است .در ظاهر محکم و با جلاى خيلى براق به نظر مى رسد.رنگ پودر آن مايل يه خاکسترى تاسياه است . مقدار مواد فرار آن 8/10 تا9/12 درصد و گاهى تا 5/19 درصد ،ضريب پلاستومترى آن Y=0، مقدار کربن 91 تا93 درصد ،هيدروژن کمتراز 4 درصد و (O+N) معادل 3تا5 درصد ،ارزش گرمايى 8600تا 8700است .

10-   زغالسنگ مارک نيمه آنتراسيت (PA):در بعضى از نواحى ايران يافت شده است . در البرز مرکزى اليکا ،شمشک ،پرور و نزديک شهميرزاد ديده شده است . در امتدادکناره جنوب غربى و شمال شرقى حوضه کرمان و قسمت غربى حوضه طبس يافت ميشود . اين ذغالسنگ در ظاهر داراى جلاى فلزى و استوار و رنگ پودر مايل به خاکسترى تاسياه است .مواد فرار آن 7تا 10  درصد ،ضريب پلاستومتر Y=0 ارزش گرمايى زياد است .اين ذغال از نظر توليد انرژى اهميت دارد.

 

زغالسنگ مارک آنتراسيت (A): در لايه هاى افق C دهرود ،نيزار دره گر غربى و افقهاى A,B در قسمت غربى باب نيزوى جنوبى در کرمان وجود دارد .در شرق منطقه بادامو ، غرب حوضه طبس و نواحى ذغالسنگى البرز د رمعادن على آباد ،فيروز کوه ،آبيک ،فشند يافت شده است ۀ آنتراسيت داراى جلاى فلزى درخشان بوده و بسيار محکم است .رنگ پودر آن خاکسترى تا سياه است .مقدار مواد فرار آن 4/6 تا5/6 درصد و ضريب پلاستومترى آن Y=0 است .